Τελικά,είσαι αδιάφορος;

Είμαστε  δύο  νέα κορίτσια που διαφωνούμε με την άποψη ότι οι νέοι αδιαφορούν για την εκπαίδευση. Καταρχάς ζούμε στον 21^ο αιώνα που η συνεχή κατάρτιση είναι αναγκαία για την μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση μας. Βέβαια, εμείς οι νέοι καθημερινά βιώνουμε τον ρατσισμό από καθηγητές και ενήλικες οι οποίοι πιστεύουν ότι όλοι οι έφηβοι είναι αδιάφοροι προς τα μαθήματα τους. Ωστόσο πόσο αδιάφορος μπορείς να είσαι όταν ο ρυθμός της σύγχρονης κοινωνίας σε αναγκάζει να διεκδικείς συνεχώς νέα προσόντα όπως π.χ. διπλώματα ξένων γλωσσών, πιστοποιήσεις γνώσης υπολογιστών, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κ.α. .

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της καθημερινότητας μας είναι το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε να καθόμαστε καθημερινά εφτά ώρες σε μία τάξη, έπειτα να επιστρέφουμε σπίτι να διαβάζουμε και μετά να περνάμε ατελείωτες ώρες σε ένα φροντιστήριο και έπειτα ξανά στο σπίτι διάβασμα με λιγοστές ώρες ύπνου και φυσικά πρέπει να προσθέσουμε και τις εξωσχολικές δραστηριότητες που έχουν αρκετά παιδιά. Αν όλα αυτά δείχνουν αδιαφορία, τότε ναι εμείς οι έφηβοι είμαστε αδιάφοροι(;) 

Σας ευχαριστούμε!                        Ανδριάνα Τζουμαΐδη
                                           Παρασκευή-Μαρία Φραγκιαδάκη 

Πέρασα..!

Αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα patris.gr 30-08-2018 

Συντάκτης: Γιάννης Μοσχονάς - Εκπαιδευτικός στο 4ο ΓΕΛ Ηρακλείου

Είναι μία μόνο λέξη, ανάμεσα στις τόσες που μαθαίνει να γράφει, να διαβάζει και να προφέρει ένα παιδί. Μια απλή λέξη: «Πέρασα!». Κι όμως, τόσο σύνθετη, τόσο περιεκτική, τόσο κρίσιμη, τόσο σημαντική για το μέλλον του παιδιού! Σύμφωνα με την Γραμματική, πρόκειται για «το πρώτο ενικό, οριστικής αορίστου του ρήματος περνώ».

Σύμφωνα με την κοινωνία μας όμως, είναι η λέξη «κλειδί» για να ανοίξει η πόρτα του «παράδεισου». Ενός «παράδεισου» που ονειρεύεται να κατακτήσει για τα παιδιά της, κάθε ελληνική οικογένεια. Αναφέρομαι φυσικά στον επίγειο «παράδεισο» της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης!

Τι κι αν έχουν περάσει τόσα χρόνια! Τι κι αν έχουν αλλάξει συστήματα επί συστημάτων εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Τι κι αν έχουν μεταβληθεί οι κοινωνικοί συσχετισμοί, λόγω της οικονομικής κρίσης και έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην αγορά εργασίας. Τι κι αν έχει απαξιωθεί στο σύνολό του το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Η αγωνία παραμένει ίδια! Ο σκοπός διατηρείται ιερός. Τα μέσα  αγιάζονται από τον σκοπό. Η επιθυμία συντηρεί την ανάγκη. Η ανάγκη συνεχίζει αδήριτη να επιβάλει τους κανόνες της.

Οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι και απαράβατοι. Ο δρόμος για την επιτυχία έχει τίμημα που καταβάλλεται μάλιστα τοις μετρητοίς! Σε χρόνο, σε κόπο, σε άγχος, σε ξενύχτι, σε προσπάθεια, σε στερήσεις και φυσικά σε χρήμα. Σε αρκετό χρήμα!

Ζούμε, βλέπετε, σε μια χώρα που παρέχει μεν δωρεάν Παιδεία, αλλά που χρεώνει δε πολύ ακριβά την επιτυχία! Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στην υγεία. Παρέχει δωρεάν την περίθαλψη αλλά καθιστά πανάκριβη την θεραπεία.

Τις τελευταίες μέρες η αγωνία των υποψηφίων αλλά και των συγγενών τους χτυπούσε κόκκινο! Αυτό όμως, μέχρι που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα. Όσοι είδαν το όνομά τους και δίπλα την επιθυμητή σχολή που πέτυχαν, αναφώνησαν την μαγική λέξη: «Πέρασα!».

Μια λέξη που έχει στον ήχο της όλη την αρμονία της επιτυχίας, της επιβεβαίωσης, της επιβράβευσης και της καταξίωσης. Θεμελιώδης στιγμή για τα παιδιά που την προφέρουν, αλλά και για τους γονείς που την ακούνε. Οι επιτυχόντες νιώθουν τεράστια ανακούφιση, ικανοποίηση και δικαίωση γιατί οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι, αλλά και γιατί ανοίγεται τώρα ένας νέος δρόμος μπροστά τους.

Παράλληλα ενισχύεται η αυτοεκτίμηση, ο σεβασμός η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, δημιουργώντας όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για περισσότερες μελλοντικές κατακτήσεις! Έχουν κάθε λόγο λοιπόν να χαίρονται και να πανηγυρίζουν τα παιδιά που τα κατάφεραν, αλλά και οι γονείς τους να νιώθουν υπερήφανοι για εκείνα. Είναι μια όμορφη στιγμή που θα θυμούνται για πάντα στην υπόλοιπη ζωή τους και αξίζει να την ζήσουν.

Αλλά κι εκείνα τα παιδιά που δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν τους στόχους τους, δεν θα πρέπει να απογοητεύονται! Έδωσαν έναν αγώνα, διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον και αυτό έχει μεγάλη αξία!

Αυτό είναι το σπουδαίο! Η ζωή είναι όλη μπροστά τους και τους περιμένει γεμάτη με προκλήσεις. Φτάνει να συνεχίσουν να κυνηγούν τα όνειρά τους και να μην παραδοθούν στην ευκολία της αδράνειας.

Όμως, εμείς οι γονείς, ίσως αξίζει να προβληματιστούμε, έστω για λίγο, μόλις τελειώσει η γιορτή της επιτυχίας ή η θλίψη της απώλειας του επιθυμητού και να αναρωτηθούμε: Είναι άραγε αληθινός ο «παράδεισος» που προτείνουμε στα παιδιά μας ή μήπως πρόκειται για μια απατηλή «όαση» εκπλήρωσης δικών μας ανεκπλήρωτων επιθυμιών;

Έχουν πράγματι επιλέξει ανεπηρέαστα τις σπουδές που τους ταιριάζουν ή αυτές που θεωρούμε εμείς κατάλληλες για εκείνα;

Αξίζει να παραμένει διακαής πόθος ή αποτελεί υπερτιμημένη αξία η πολυπόθητη «εισαγωγή»;

Εκείνα τα παιδιά που μπόρεσαν μεθοδικά και στοχευμένα να οργανώσουν το διάβασμά τους και με συστηματική δουλειά και δύναμη ψυχής επιδίωξαν και πέτυχαν τον στόχο τους, αξίζουν συγχαρητηρίων και η γιορτή της επιτυχίας τους ανήκει!

Αναρωτιέμαι όμως, γιατί να μην γιορτάζουμε το ίδιο, όλοι οι γονείς και για την επιτυχή αποφοίτηση των παιδιών μας;  Σαν να μην πέρασαν 12 ολόκληρα μαθητικά χρόνια στα θρανία! Σαν να μην μέτρησαν οι φιλίες, οι συναναστροφές, τα συναισθήματα, οι χαρές οι λύπες, οι ενθουσιασμοί, οι απογοητεύσεις. Σαν να μην ήταν η ομορφιά του «ταξιδιού» που αναζητούσαν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά μονάχα ο «προορισμός», που κερδίζει όλη την αξία και κλέβει όλη την παράσταση.

Όλα λες και γίνονται μόνο για το «Φώτο φίνις». ‘Όλα, μα όλα,  κρίνονται στο «χειροκρότημα»!

Ο κοινωνικός ρόλος του σχολείου στη διαμόρφωση των χαρακτήρων των αυριανών πολιτών, δεν αποτελεί, δυστυχώς, ζητούμενο στις σύγχρονες κοινωνίες όπου ο ατομικισμός επισκιάζει προοδευτικά την συλλογικότητα.

Έχουμε κουραστεί να ακούμε τους πολιτικούς μας διαχρονικά, να εξαγγέλλουν σχέδια επί χάρτου πάντα, για την περίφημη αναβάθμιση του ρόλου του Λυκείου.

Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή στο μέλλον, η Παιδεία μας θα αποτελέσει επιτέλους προτεραιότητα, τόσο για την Πολιτεία, όσο και για την κοινωνία.

Εύχομαι σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται, καλή επιτυχία στο ραντεβού με τα όνειρά τους…!

Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές που προσπάθησαν!

Καλές σπουδές σε εκείνους που τα κατάφεραν! Αισιοδοξία και επιμονή σε όσους δεν μπόρεσαν!

Καλή τύχη σε όλους…!

Διαβάστε το άρθρο απο την εφημερίδα patris.gr

Ο Αύγουστος έχει ειδήσεις...

  Αναδημοσίευση απο Candia News  21-08-2017 

Συντάκτης: Γιάννης Μοσχονάς - Εκπαιδευτικός στο 4ο ΓΕΛ Ηρακλείου

  

     Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Ουμπέρτο Έκο, όταν αναφέρθηκε στο μήνα που δεν έχει ειδήσεις! Η πραγματικότητα όμως δείχνει να τον διαψεύδει!

Χωρίς αμφιβολία, ο Αύγουστος αποτελεί τον «νεκρό» μήνα του χρόνου, αφού σχεδόν τα πάντα υπολειτουργούν! Οι υπηρεσίες είναι στη «συντήρηση», τα νοσοκομεία «λειτουργούν» με προσωπικό ασφαλείας, μεταθέτοντας όλα τα ιατρικά ραντεβού για το φθινόπωρο και τα καταστήματα, όσα δεν έχουν την γνωστή ανακοίνωση στην εξώπορτα, «Κλειστό λόγω διακοπών», εκπροσωπούνται από τους αυτόματους τηλεφωνητές. Η παραγγελία ενός βιβλίου που έκανα στις 2 Αυγούστου, σε γνωστό μεγάλο ηλεκτρονικό κατάστημα, βρίσκεται ακόμα σε εκκρεμότητα, 19 μέρες μετά, αν και ο χρόνος παράδοσης, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, είναι μόλις τρεις εργάσιμες. Ο «μήνας των διακοπών», επιβεβαιώνει τη φήμη του!
Τα πάντα μετατίθενται για τον Σεπτέμβρη. Κι όλα αυτά στη «στάχτη» του Αυγούστου.

    Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια, ο κόσμος εγκαταλείπει, άρον-άρον την ρουτίνα του, αναζητώντας την ξεγνοιασιά των διακοπών που δικαιούται! Τις διακοπές που ονειρεύεται έναν ολόκληρο χρόνο και τώρα έφτασε, επιτέλους, η ώρα να τις πραγματοποιήσει. Έτσι, για να χαλαρώσει και να νοιώσει καλύτερα!

Όμως, «ο μήνας της Παναγιάς», αν και μήνας χαλάρωσης και γενικότερης αποδιοργάνωσης, εξακολουθεί να «παράγει» ειδήσεις και μάλιστα, οι περισσότερες από αυτές είναι κακές.

Τη «μερίδα του λέοντος» στην ειδησεογραφία του όγδοου μήνα, καταλαμβάνουν κάθε καλοκαίρι οι «κακές ειδήσεις της φωτιάς».

Τραγικοί πρωταγωνιστές τα δάση μας, όσα τουλάχιστον έχουν απομείνει, από τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές, που υπονομεύουν και απειλούν την χλωρίδα και την πανίδα της χώρας.  
Ο «Νέρωνας του θέρους», εντάσσεται πλέον δικαιωματικά, στα Αυγουστιάτικα «έθιμα» του πολύπαθου τόπου μας.

Τη σκυτάλη παίρνουν οι «κακές ειδήσεις της ασφάλτου». Τέτοιες βέβαια έχουμε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά το καλοκαίρι στη κυριολεξία εκτροχιάζονται!
Ο «κουρσάρος θάνατος» παραμονεύει σε κάθε στροφή τα ανυποψίαστα θύματα του, ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες που βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή! Κι εμείς οι ζωντανοί, ως άβουλοι θεατές, σοκαριζόμαστε για λίγο με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του διαμελισμού των πτωμάτων, όπως «γλαφυρά» μας περιγράφουν τα αναλυτικά δελτία ειδήσεων των καναλιών, αλλά γρήγορα  ξεπερνάμε και πάλι τους φόβους μας, μαζί με τα θλιβερά γεγονότα, αφού δεν μας αφορούν άμεσα, ξορκίζοντας τα και φτύνοντας στον κόρφο μας!

Αμέσως μετά ακολουθούν οι «κακές ειδήσεις του νερού». Σχεδόν καθημερινά, πριν το δελτίο καιρού στις οθόνες μας, ανακοινώνεται το «ημερήσιο δελτίο πνιγμών». Επισκέπτες που ήρθαν για διακοπές στον φιλόξενο τόπο μας, αλλά και ντόπιοι  συνάνθρωποι μας, αφήνουν την τελευταία τους πνοή στη θάλασσα, μέσα σε λίγα μόλις μέτρα νερού. Ακόμα και τότε όμως έχουμε έτοιμη τη δικαιολογία που μας απαλλάσσει από κάθε ευθύνη, τονίζοντας την παραβίαση των κανόνων κολύμβησης από τα τραγικά θύματα.

Σε όλα αυτά τα κακά νέα του Αυγούστου, έρχονται να προστεθούν ενίοτε και οι κακές ειδήσεις από μέτωπα πολέμων, εστίες σεισμών, πλημυρών και άλλων φυσικών καταστροφών ανά τον κόσμο, αλλά και από την οικονομία και την πολιτική (Ελλάδα, Αύγουστος 2015). Είναι επίσης παρούσες και εκείνες οι ειδήσεις, που μέσα από έκτακτα δελτία, μας πληροφορούν για τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις σε κάποιες πόλεις της Ευρώπης. (Βαρκελώνη, Αύγουστος 2017).

    Η Αυγουστιάτικη ραστώνη όμως δρα εφησυχαστικά σε όλα αυτά τα φαινόμενα, θωρακίζοντας το αδιατάραχτο των «ιερών διακοπών» του Έλληνα! Τα «μπάνια του λαού» θα πραγματοποιηθούν και θα ολοκληρωθούν επιτυχώς, πάση θυσία!

Επειδή όμως ξέρω πως όλοι οι αδειούχοι του Αυγούστου θα μελαγχολήσουμε μόλις ακούσουμε την πρώτη διαφήμιση για σχολικά είδη, προτείνω να αδράξουμε την κάθε στιγμή που απομένει, από το τελευταίο δεκαήμερο του ωραιότερου μήνα του χρόνου!

Καλό υπόλοιπο διακοπών…! 

Διαβάστε το άρθρο απο το Candia News

 

Νέο Λύκειο, νέα υποκρισία!

Αναδημοσίευση απο AlfaVita - Εκπαιδευτικό Ενημερωτικό Δίκτυο  11-7-2017

Συντάκτης: Γιάννης Μοσχονάς - Εκπαιδευτικός στο 4ο ΓΕΛ Ηρακλείου

    Ποιος είπε πως οι εκπαιδευτικοί κάνουν διακοπές το καλοκαίρι; Είναι ένας μύθος που τουλάχιστον  τα τελευταία πέντε χρόνια καταρρίπτεται θριαμβευτικά! Φροντίζουν γι’ αυτό άλλωστε, εκείνοι που «σχεδιάζουν» το μέλλον της Παιδείας του τόπου! Η έμπνευση δε, τους έρχεται μόνο κατά τους θερινούς μήνες! Το χειμώνα βλέπετε, «εργάζονται» σκληρά για τη στελέχωση των σχολείων, καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, αφού οι ταλαίπωροι, εξαθλιωμένοι «κομπάρσοι» της εκπαίδευσης, οι συμπαθείς αναπληρωτές, καταφθάνουν σταδιακά με καραβάνια στα σχολεία, όπως ακριβώς οι πρόσφυγες στα παράλια της φιλόξενης χώρας μας !

     Κατά τους μήνες του θέρους, αφού έχουν πλέον ολοκληρώσει την «επιτυχημένη» χειμερινή δράση τους οι «μέντορες» του εκπαιδευτικού μας συστήματος, απεργάζονται σχέδια και εκπονούν μελέτες για την υλοποίηση όχι των οραμάτων (τέτοια δεν υπάρχουν πια) αλλά των υπεσχημένων! Σβήνουν, γράφουν, ξαναγράφουν, καθαρογράφουν και στο τέλος νομοθετούν!

     Στην εποχή των «ισχνών αγελάδων» η Παιδεία βάζει πλάτη, πάντα πρώτη!
Αυτό καταδεικνύει και το πόσο ψηλά είναι αυτή στην ιεραρχία του αξιακού μας συστήματος! Αν κατά τον Πλάτωνα «η Παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος των ανθρώπων», κατά τους διεκπεραιωτές των μνημονιακών συμβάσεων, «η Παιδεία είναι ο πρώτος εύκολος στόχος» και μέχρι σήμερα ο μοναδικός, που έχει υποστεί την  μέγιστη συρρίκνωση του λεγόμενου «ευρύτερου δημόσιου τομέα»!

Η ιστορική καταγραφή επιβεβαιώνει την άποψη μου!

Το 2013 «οι πρώτοι νεκροί» του μνημονιακού Μινώταυρου ήσαν οι 2500 εκπαιδευτικοί από την επαγγελματική εκπαίδευση. Οι τότε «μέντορες» του Υπουργείου Παιδείας (και ταλαιπωρίας), με επικεφαλή τον τότε υπουργό Αρβανιτόπουλο, προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την απόφαση τους να τους απολύσουν, με «άναρθρες κραυγές» και ανυπόστατη επιχειρηματολογία!

Στη συνέχεια ήρθαν, οι σημαντικές διαδοχικές μειώσεις μισθών , αλλά και η παράλληλη αύξηση των διδακτικών ορών! Οι εκπαιδευτικοί ξεχώρισαν και πάλι,, αποτελώντας την μοναδική περίπτωση εργαζομένων στο δημόσιο , για τους οποίους έγιναν και περικοπές στο μισθό τους αλλά και ταυτόχρονη αύξηση στο ωράριο εργασίας τους!

Σήμερα, για κάποιον περίεργο λόγο(;), η εμμονή για την συρρίκνωση στις δομές της δημόσιας εκπαίδευσης συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη ορμή! Μόνο που τώρα φροντίζουν περισσότερο από πριν για το «περιτύλιγμα της συσκευασίας των επιλογών τους.

Οι κινήσεις τους πάντως, είναι και πάλι πολύ πρόχειρες, οι σχεδιασμοί τους επί γονάτου και η σύγχυση τους έκδηλη! Αλλαγές επί των αλλαγών προαναγγέλλονται! «Πετάνε στη σέντρα» την αγαπημένη τους ατάκα «Νέο Λύκειο» και προσπαθούν να δημιουργήσουν πρώτα το «άλλοθι» και μετά να διαπράξουν το δικό τους «έγκλημα», αφήνοντας κι εκείνοι με τη σειρά τους, το αποτύπωμα τους πάνω στο ανθεκτικότερο «πειραματόζωο» του τόπου, την Παιδεία μας!

Πρώτα «καταργούν» τις πανελλαδικές εξετάσεις, θριαμβολογώντας μάλιστα, με δικαιολογία την επικείμενη αναβάθμιση του Λυκείου, δίνοντας προτεραιότητα στις ενδοσχολικές εξετάσεις, αλλά όταν βλέπουν πως δεν τους «βγαίνουν» τα νούμερα, ανακατευθύνονται και πράττουν ακριβώς το αντίθετο! Καταργούν δηλαδή τις ενδοσχολικές εξετάσεις στη Γ Λυκείου, αφήνοντας τις πανελλαδικές ως έχουν!

Το «κόλπο» τους είναι γνωστό πλέον, αλλά και πολύ φτηνιάρικο! Θέλουν να έχουν εκπαίδευση «στα χαρτιά», αλλά δεν φτάνουν οι εκπαιδευτικοί που έχουν! Πρέπει να «παίξουν» με ό, τι έχουν! Δεν απολύουν βέβαια καθηγητές αλλά τους «παραλύουν»! 

 Πως γίνεται αυτό; Τόσο απλά!  Καταργούν μαθήματα, με την χαζή, ανυπόστατη δικαιολογία ότι δεν χρειάζονται πλέον! Όπως παραδείγματος χάριν, το υποχρεωτικό μέχρι σήμερα μάθημα των Μαθηματικών Γενικής Παιδείας της Γ Λυκείου!

Ποιος είπε πως χρειάζονται τα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας ως μάθημα στη Γ Λυκείου ; Υποχρεωτικό μάθημα στη θέση τους μπαίνει η δημιουργική εργασία! Είναι μια απροσδιόριστη δραστηριότητα, την οποία μπορεί να κάνει  εκπαιδευτικός οποιασδήποτε ειδικότητας και θα την κάνει προφανώς ο «βρισκούμενος»!

Δεν μένει λοιπόν παρά να περιμένουμε μοιραία, να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο μάθημα που θα καταργήσουν στη συνέχεια! Η επιλογή δεν θα είναι πάντως αντικειμενική! Χωρίς αμφιβολία θα είναι εκείνο το μάθημα που δεν θα καταφέρει να εξασφαλίσει την «ασυλία» από τις «συντεχνίες», που καθόριζαν πάντα και που δυστυχώς, εξακολουθούν να καθορίζουν το μέλλον αυτού του τόπου!

     Πώς να έχει λοιπόν ξέγνοιαστες διακοπές ο εκπαιδευτικός το καλοκαίρι, αφού δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει ο Σεπτέμβρης; Πώς να προετοιμάσει στο μυαλό του τη δουλειά του χειμώνα, αφού δεν ξέρει καν σε ποιό σχολείο θα κληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του; Πώς να βρει γαλήνη στην ψυχή του, όταν γνωρίζει πως την ίδια ώρα οι πολιτικοί του προϊστάμενοι απεργάζονται την εργασιακή του αποδόμηση!    

     Από τον Υπουργό της Παιδείας μας πάντως, ως εκπαιδευτικός που είναι, θα περίμενα τόλμη και ειλικρίνεια! Έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και μπορούμε να καταλάβουμε τα μέτρα λιτότητας που είναι αναγκασμένος να εφαρμόσει, αλλά που δεν τολμάει όμως να το παραδεχθεί δημόσια! 

Δύο πράγματα όμως αδυνατώ να κατανοήσω, σεβαστέ μου Υπουργέ! 

Πρώτον: Γιατί τόση υποκρισία και περιφρόνηση, απέναντι στους ανθρώπους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που δίνουν καθημερινά τον εαυτό τους για να κρατήσουν όρθιο και ζωντανό, μέσα από πραγματικά δύσκολες συνθήκες, το δημόσιο σχολείο;

Δεύτερον: Γιατί τα «πραξικοπήματα» στην Παιδεία γίνονται πάντα ντάλα καλοκαίρι;  

Τα σέβη μου!

Γιάννης Μοσχονάς

Εκπαιδευτικός όλων των «Παλαιών» και όλων των «Νέων Λυκείων»

                                                        … και γράμματα γνωρίζω…!

Διαβάστε το άρθρο απο το AlfaVita